Niebezpieczne skutki umożliwienia przez rodziców dorosłym dzieciom

Dorosłe dzieci i ich rodzice mogą napotkać drobne przeszkody w relacjach. Czasami rodzice i ich dorosłe dzieci nie chcą wiedzieć, jak mają żyć lub jak rodzić. Czasami dorosłe dzieci nieustannie wykorzystują swoich rodziców, a rodzice & rsquo; uraza zaczyna się rozwijać. Czasami rodzice dorosłych dzieci przejawiają kontrolujące, wymagające zachowania i nie zdają sobie sprawy, że ich dzieci muszą umieć oddzielić się od rodziców i przyjąć bardziej spersonalizowaną, niezależną rolę. Być może jednak jedną z największych przeszkód - i najbardziej powszechną - jest obecność sprzyjających zachowań wśród rodziców i ich dorosłych dzieci.

Co to umożliwia?

Umożliwianie to zachowanie, które aktywnie zachęca lub wspiera kogoś w dopuszczaniu się niezdrowych praktyk poprzez robienie dla kogoś tego, co może zrobić dla siebie. Chociaż termin ten jest najczęściej używany w odniesieniu do uzależnienia i zachowań, które często towarzyszą uzależnieniu, można go również używać do opisania dynamiki relacji między dwojgiem ludzi, np. Rodzicem i dzieckiem. W przypadku uzależnienia, umożliwianie zwykle wygląda jak zachowanie, które zachęca do uzależniającego odreagowania, ale w relacji między rodzicem a dzieckiem, umożliwianie zwykle przyjmuje inny zestaw działań.

W relacji rodzic-dziecko umożliwianie koncentruje się zwykle na wsparciu; rodzice, którzy finansowo lub emocjonalnie wspierają swoje (zdolne) dorosłe dzieci w wieku dorosłym, mogą zostać oskarżeni o umożliwienie niezdrowych mechanizmów radzenia sobie i zachęcanie do nieodpowiedzialnego, egoistycznego zachowania. Chociaż jest często używany jako trop w sit-comach i innych formach mediów, umożliwienie dorosłym dzieciom jest bardzo realnym problemem i może mieć konsekwencje, które wykraczają daleko poza sytuację jednej rodziny. Mogą ucierpieć lokalne gospodarki, podobnie jak dynamika relacji, perspektywy zatrudnienia oraz ogólna niezależność i stabilność obu stron.

Źródło: rawpixel.com

Jak rodzice umożliwiają dzieciom?

Najczęstszym sposobem, w jaki rodzice umożliwiają dorosłym dzieciom, jest wsparcie finansowe. Dla każdego wygląda to inaczej, ale może obejmować przyznanie dorosłemu dziecku miesięcznego zasiłku, pozwolenie dorosłemu dziecku na pozostanie z nim na czas nieokreślony, zakup domu lub mieszkania dla dziecka, opłacenie życia dziecka i podobne zachowania. Wsparcie finansowe może być potrzebne w niektórych momentach życia dziecka, kiedy przeżywa ciężkie chwile lub doświadcza jakiejś formy niepełnosprawności, ale ciągłe i nieprzerwane wsparcie finansowe nie jest zdrowe dla dorosłych dzieci lub rodziców.

Rodzice mogą również zapewnić swoim dzieciom wsparcie emocjonalne. Chociaż rodzice powinni okazywać swoim dzieciom bezwarunkową miłość, zależność emocjonalna jest daleka od ogólnego wsparcia rodziców; rodzice, którzy konsekwentnie przychodzą na ratunek emocjonalny swoim dzieciom, działając jako punkt kompleksowej obsługi, aby zwiększyć poczucie własnej wartości i satysfakcję, angażują się w relacje umożliwiające emocjonalnie. Chociaż rodzice mogą i powinni zachęcać swoje dzieci, regularnie powtarzają im: „Oni są po prostu zazdrośni…” lub „Jesteś dla nich za dobry, nie przejmuj się tym…” i inne zwroty odwracające winy od emocji są powszechne w przypadku -umożliwić rodzicom i może zachęcać do problematycznych zachowań dorosłych dzieci.

Innym sposobem, w jaki rodzice mogą umożliwić dzieciom, jest zezwolenie na niewłaściwą komunikację, a nawet zachęcanie do niej. Dorosłe dzieci, które są niegrzeczne, lekceważące i wiecznie krytyczne wobec rodziców, są przystosowane do słabej komunikacji i niezdrowego zachowania komunikacyjnego. Chociaż rodzice i dzieci z pewnością mają nieporozumienia, a ty z pewnością jesteś w granicach rozsądku, aby wyrazić rozczarowanie, frustrację lub niezgodę z rodzicem, konsekwentne krzyczenie, znęcanie się lub w inny sposób niewłaściwie komunikowanie się z rodzicem nie jest zachowaniem, na które można zezwolić lub do którego można zachęcać. Wielu rodziców po prostu rezygnuje z tego sposobu mówienia, ale pozwalanie dorosłym dzieciom na niezdrową komunikację zachęca je do używania tego typu komunikacji z innymi.

Jaki jest negatywny wpływ na dorosłe dzieci i rodziców?

Zachowanie umożliwiające zachowanie negatywnie wpływa zarówno na rodziców, jak i na dzieci. Rodzice odczuwają wpływ przede wszystkim poprzez samoocenę i zniszczenie ich relacji z dziećmi. Ponieważ rodzice, którzy stale sprzątają po bałaganach swoich dorosłych dzieci, są często zobowiązani finansowo, moralnie, a nawet prawnie, do upadku za którekolwiek z błędów swoich dzieci, często zaczynają mieć urazę do swoich dzieci i mieć urazę do roli, jaką pełnią w życiu innych. Zamiast postrzegać relację rodzic-dziecko jako satysfakcjonującą, rodzice ci często pragną po prostu uciec od swojego dziecka lub dzieci i prowadzić niezależne życie.

Na dorosłe dzieci negatywnie wpływa przede wszystkim zahamowanie wzrostu. Dorośli nie mogą osiągnąć odpowiedniej dojrzałości emocjonalnej, finansowej lub umysłowej, jeśli są stale i konsekwentnie zależni od swoich rodziców. Istnieją przypadki, w których dzieci muszą polegać na swoich rodzicach, ale większość dzieci może dbać o siebie przy niewielkiej ingerencji, a poleganie zawsze na rodzicach jest wylęgarnią nieodpowiedzialnego zachowania, wyolbrzymiania własnej wartości i niewłaściwej zależności.

Źródło: pxhere.com

W obu przypadkach relacje cierpią. Chociaż relacja między rodzicami a dziećmi jest głównym związkiem, który boryka się z trudnościami, wszystkie inne relacje również mogą mieć negatywny wpływ. Wielu rodziców czuje się zawstydzonych i izoluje się w konsekwencji, podczas gdy dzieci nie rozwijają emocjonalnej dojrzałości wymaganej do tworzenia i utrzymywania trwałych, znaczących relacji poza rodziną.

Strategie rodzicielskie, aby przestać umożliwiać zachowanie

Odpuszczenie umożliwiania jest kwestią czasu, wysiłku i praktyki; to nie jest coś, co dzieje się z dnia na dzień lub po ułamku sekundy decyzji o zmianie. Zamiast tego wymaga przemyślenia, planowania i silnej komunikacji między wszystkimi zaangażowanymi stronami. Chociaż może to być trudne, rezygnacja z włączania jest możliwa dzięki odpowiednim narzędziom, w tym:

• Brak granic jest cechą umożliwiającą zachowanie. Wyznaczanie granic jest pierwszym krokiem do poprawy relacji rodzinnych i tworzenia silniejszych, zdrowszych przywiązań i zachowań. Granice będą się różnić w zależności od rodziny, ale niektóre przykłady obejmują zapewnienie pieniędzy tylko w uzasadnionych sytuacjach kryzysowych lub funkcjonowanie jako dom zapasowy, a nie jako główne miejsce zamieszkania.
• Rozsądne oczekiwania. Jak to mówią, stare przyzwyczajenia umierają ciężko, więc oczekiwanie, że dynamika rodziny natychmiast się zmieni, stawia nierealistyczne oczekiwania wobec wszystkich zaangażowanych. Spodziewaj się konfliktów. Spodziewaj się trudności. Kiedy takie rzeczy się zdarzają, spodziewajcie się szybkiej, rozważnej i pełnej szacunku komunikacji od siebie nawzajem i spodziewajcie się wspólnego rozwiązania opartego na kompromisie.
• Realistyczne cele. Samo wyrzucenie dorosłego dziecka z domu rodzinnego nie wystarczy, aby przestać umożliwiać lub niewłaściwie uzależniać; zamiast tego wskazane jest podjęcie kroków w celu osiągnięcia sukcesu obu stron. Zacznij od wyznaczenia realistycznych celów, takich jak szukanie mieszkania przez dziecko lub założenie konta oszczędnościowego, aby wprowadzić się do domu.
• Wyznaczanie celów, granic i oczekiwań jest bezużyteczne, jeśli żadna ze stron nie przestrzega tych przepisów. Najważniejszą częścią ograniczania lub eliminowania zachowań umożliwiających jest egzekwowanie reguł, które zostały stworzone. Chociaż pojedyncza wpadka niekoniecznie zniweczy postęp, może prowadzić do odstępstwa jednej lub obu stron. Sporządź wszystkie zasady, które stworzyłeś, aby umożliwić rodzicom i dzieciom regularne odwoływanie się do uzgodnionych strategii sukcesu i łatwe ich egzekwowanie.
• Pomoc z zewnątrz. Kiedy wszystkie te metody są na miejscu, możesz nadal potrzebować dodatkowej pomocy. Terapeuci mogą korzystać zarówno z poradnictwa rodzinnego, jak i terapii indywidualnej, aby poprawić dynamikę relacji między rodzicami a dziećmi i mogą pomóc rodzinom przejść od tworzenia relacji do zdrowych, niezależnych i opiekuńczych towarzystw. Terapię można prowadzić za pośrednictwem zaufanego lokalnego terapeuty lub nawet pozyskiwać ze źródła internetowego, takiego jak Regain.Us.

Chociaż mogą istnieć inne narzędzia do zaangażowania się, aby w pełni poprawić relacje umożliwiające pełną poprawę relacji, stosowanie ich jako podstawowych wskazówek może pomóc rodzinom porzucić niezdrowe wzorce i zachowania na rzecz zdrowszych i szczęśliwszych więzi rodzinnych, niezależności i komunikacji.

Rodzice, dzieci i zdrowe relacje

Wychowywanie dorosłych dzieci może być trudne; kiedy dzieci są małe, polegają na swoich rodzicach we wszystkim, a stopniowa zmiana tej dynamiki może być trudna zarówno dla rodziców, jak i dla dzieci. Jednak pomimo tej trudności rozwijanie pewnego dystansu od siebie w wieku dorosłym jest integralną częścią bycia silną, dobrze przystosowaną osobą dorosłą.

Dzieci, które konsekwentnie rozwijają się w wieku dorosłym, prawdopodobnie będą cierpieć z powodu wielu problemów, w tym niskiej samooceny, trudności w radzeniu sobie z codziennymi zadaniami, a nawet problemów ze zdrowiem psychicznym. Chociaż niektóre dorosłe dzieci potrzebują rodziców & rsquo; pomocy, jak ma to miejsce w przypadku, gdy dorosłe dzieci mają opóźnienia w rozwoju lub inne niepełnosprawności, większość dorosłych dzieci nie wymaga od rodziców & rsquo; ingerencji lub pomocy w prowadzeniu zdrowego i produktywnego życia. Chociaż rodzice mogą pomyśleć, że po prostu pomagają swoim dzieciom, regularnie ratują dzieci, wspierają je finansowo lub emocjonalnie, a opieka nad nimi nie jest oznaką legalnej pomocy, ale zamiast tego umożliwia zachowanie.

Źródło: rawpixel.com

Jeśli ty lub twoje dziecko zmagacie się z włączeniem, pomocna może być rozmowa z doradcą. Terapeuci mogą pomóc Tobie i Twojemu rodzicowi (lub Tobie i Twojemu dziecku) w stworzeniu zdrowych granic i rozpoczęciu zbliżania się do relacji, która jest bardziej odpowiednia dla dorosłego dziecka i starzejącego się rodzica. Chociaż początkowo proces może być trudny, a nawet nieco burzliwy, z biegiem czasu obie strony będą cieszyć się silniejszymi, zdrowszymi relacjami między sobą i między sobą, a wynik jest wart każdej trudności napotkanej w tym procesie.