Większość z nas w takim czy innym momencie odrzuciła niewygodne wspomnienia, zamierzając uporać się z nimi w innym czasie. Na krótką metę można to uznać za naturalne, dojrzałe zachowanie emocjonalne, mające na celu ochronę przed nieprzyjemnymi uczuciami lub intensywnymi negatywnymi emocjami.
Jednak niektóre osoby zakopały te wspomnienia tak głęboko w sobie, i tak często, że rozwija się nerwica, a nawet może dojść do wysokiego poziomu amnezji. Ten proces psychologiczny nazywany jest represją, znaną również jako motywowane zapominanie lub amnezja dezasocjacyjna i jest rodzajem mechanizmu obronnego, który odgrywa kluczową rolę w teorii psychoanalizy.
Źródło: pexels.com
Represja to psychologiczna próba nieświadomego zapomnienia lub zablokowania nieprzyjemnych, niewygodnych lub niepokojących wspomnień, myśli lub pragnień ze świadomej świadomości. Kierowane są w obszary podświadomości, które nie są łatwo dostępne i powodują, że osoba jest całkowicie nieświadoma ich istnienia.
Mechanizm obronny z definicji jest strategią stosowaną przez ego w celu uniknięcia uczucia bólu lub dyskomfortu. Represja jest tylko jednym z rodzajów mechanizmów obronnych stosowanych przez ego, a jej celem jest zapewnienie, że wszystko, co zostanie uznane za niedopuszczalne lub wywołuje niepokój, nie wejdzie do świadomego umysłu.
Należy zauważyć, że represja jest bardziej złożona niż próba uniknięcia czegoś lub zapomnienia; to się nazywa tłumienie. Chociaż łatwo ich pomylić, represje i ucisk to dwie różne rzeczy. Represja to nieświadome zapominanie do tego stopnia, że nie wiedzą, że istnieje, podczas gdy tłumienie jest celowym i celowym odpychaniem myśli, wspomnień lub uczuć ze świadomej świadomości. Oba mają negatywny wpływ na psychikę i relacje międzyludzkie, a jedno badanie wykazało, że tłumienie jest związane z niższą satysfakcją z życia i niższą satysfakcją z nauki.
Jeśli represje miałyby się powieść, to lęk lub poczucie winy zniknęłyby i nie było możliwości działania na ich podstawie. Ale mimo że represor próbuje, te wspomnienia i impulsy nie znikają i wpłyną na ich zachowanie i relacje w znacząco negatywny sposób.
Sigmund Freud pierwotnie opracował koncepcję represji jako część swojej słynnej teorii psychoanalitycznej. Z definicji Freud uważał, że represje są nieświadomym zapobieganiem niebezpiecznym popędom lub impulsom, które prowadzą do niedopuszczalnego zachowania.
Freud z trudem próbował pomóc swoim pacjentom przypomnieć sobie ich przeszłość i świadomie uświadomić im. Odkrył, że działał jakiś mechanizm, który temu zapobiegał. Ta intensywna walka skłoniła Freuda do nadania mu nazwy „represje”. do hipotetycznego procesu.
Freud uważał, że represje odgrywają kluczową rolę w psychice człowieka i są najważniejszym mechanizmem obronnym, twierdząc, że koncepcja jest „kamieniem węgielnym, na którym opiera się cała struktura psychoanalizy”. Na nim była zbudowana cała jego teoria; był głęboko przekonany, że uświadomienie sobie nieświadomych myśli może złagodzić stres psychiczny.
Źródło: pexels.com
Psychologowie często odnoszą się do represji jako do blokowania bolesnych wspomnień, a nie do cenzurowania zakazanych impulsów, jak pierwotnie miał na myśli Freud.
Terapia stłumionej pamięci jest kontrowersyjna, a terapeuci stosują hipnozę, aby odzyskać wyparte wspomnienia o wykorzystywaniu seksualnym pod koniec XX wieku. Stwierdzono jednak, że w niektórych przypadkach nadużycia nigdy nie miały miejsca, co doprowadziło do przekonania, że ludzie pod wpływem hipnozy są wysoce podatni na sugestie.
Psychologowie głównego nurtu uważają, że tłumienie wspomnień nie jest powszechne i dość rzadkie.
Źródło: rawpixel.com
Represja może nastąpić po traumatycznym wydarzeniu. Osoby, które przeszły traumę psychiczną, mogą doświadczyć odrętwienia polegającego na blokowaniu pamięci lub uczuć związanych z wydarzeniem. Z drugiej strony wiadomo, że traumatyczne wydarzenia wzmacniają pamięć o incydencie, powodując, że jednostka wielokrotnie przeżywa je w żywej pamięci.
Osoba może również stosować represję ze względu na seksualne lub agresywne myśli i impulsy, które chce ukryć w nieświadomym umyśle, aby zapobiec poczuciu winy.
Zmuszanie groźnych i niepokojących myśli lub impulsów do nieświadomości skutkuje niezliczonymi problemami, ale represor może nie wiedzieć, skąd biorą się te zachowania, ponieważ przyczyna jest ukryta przed świadomym widokiem. Warto zwrócić uwagę na niektóre znaki, aby wykryć, czy dana osoba stosuje represje.
Represja prowadzi do intensywnego lęku, bólu, lęku i cierpienia psychicznego. Z tego powodu rozwijają się objawy nerwicowe, powodując zniekształcenie rzeczywistości i zachowań dysfunkcyjnych, nielogicznych i autodestrukcyjnych.
Może objawiać się w żywych snach, które wyrażają lęki, niepokoje i pragnienia, które osoba ukrywa przed świadomością. Rzeczywiście, powszechnie wiadomo, że Freud wierzy, że sny są sposobem spojrzenia w nieświadomy umysł.
Manifestacje mogą pojawić się w przejściu języka, znanym również jako „poślizgnięcia freudowskie”. Jest to błąd w mowie, w którym osoba mówi coś innego niż zamierzał. Freud uważał, że błędy w reakcjach fizycznych, mowie lub pamięci były wynikiem represji i ostatecznie ujawnia, co dana osoba naprawdę myśli lub czuje. Represja może pojawić się na drodze fizjologicznej, a doniesienia z przeszłości wiązały represję z wyższym ryzykiem astmy i chorób. Badanie przeprowadzone przez Stanford University School of Medicine z udziałem 120 menedżerów i inżynierów z firmy lotniczej wykazało, że represory miały wyższe ciśnienie krwi niż te, które nie są represorami. Inne badanie przeprowadzone przez Yale School of Medicine wykazało, że u 312 leczonych tam pacjentów represory były bardziej podatne na choroby zakaźne, ponieważ miały niższy poziom komórek zwalczających choroby, a jeśli zachorowali, częściej czekali zbyt długo szukać pomocy.
Pomimo reakcji fizjologicznych represory mają tendencję do ignorowania tych znaków. Uważa się, że zachowanie to wywodzi się z ich dzieciństwa. Jeśli rodzic dopuścił się zaniedbania lub znęcania się, dziecko może wejść w tryb przetrwania, tłumiąc intensywne emocje, aby wyglądało na dobrze zachowane.
Ponadto represje prowadzą do obniżenia jakości relacji. Gary E. Schwartz, profesor psychologii i psychiatrii w Yale Medical School, powiedział w artykule opublikowanym w 1988 roku w The New York Times: „Jako dorośli represorzy są przesadnie zainteresowani zaspokajaniem potrzeb innych ludzi. Są bardzo niezawodni i często odnoszą sukcesy. Jednak ich małżeństwa są kiepskie, ponieważ nie są w stanie angażować się emocjonalnie w intymne relacje ”.
Oczywiste jest, że represje mają znaczny wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne, ale ci, którzy to robią, mogą nadal zachować opanowanie. „Osoby represjonujące są zazwyczaj racjonalne i kontrolują swoje emocje. Postrzegają siebie jako ludzi, którzy nie denerwują się z powodu rzeczy, którzy są fajni i skupieni pod wpływem stresu. Widzisz to u kompetentnego chirurga lub prawnika, który ceni sobie, by emocje nie przesłaniały jego oceny - wyjaśnia Daniel Weinberger, psycholog z Uniwersytetu Stanforda.
Nie oznacza to, że regresja nie może być skuteczna pod pewnymi względami w krótkim okresie; jedno z badań wykazało, że stosowanie represyjnego mechanizmu radzenia sobie prowadzi do mniejszej depresji u pacjentów z rakiem płuc. Jednak w dużej mierze wykazano, że ma szkodliwy wpływ na samopoczucie osoby w perspektywie długoterminowej, a im większa represja, tym większy niepokój lub dysfunkcja.
Warto zauważyć, że nawet jeśli represje istnieją, nie oznacza to, że kryją się za nimi zaburzenia psychiczne.
Pies w dzieciństwie ugryzł jednostkę. To rozwija się w fobię psów, ale osoba nie pamięta, skąd wziął się ten strach.
Osoba, która miała wypadek samochodowy, nie pamięta zdarzenia i odczuwa strach przed jazdą, nie wiedząc, skąd się bierze ten strach.
Osoba, która doświadczyła przemocy w dzieciństwie, nie pamięta tego jako osoba dorosła, ale ma trudności z nawiązaniem zdrowych relacji.
Ktoś ma freudowską potknięcie, mówiąc: „Jestem zakochany w Marku”, jej byłym chłopaku, kiedy chciała powiedzieć imię swojego obecnego.
Leczenie represji
Represja to sposób na radzenie sobie, który pomógł jednostce przetrwać trudną sytuację, ale w wielu przypadkach powoduje jedynie zakłócenie ich obecnego zdrowia i relacji. Znajdując bezpieczną przestrzeń i rozmawiając z zaufaną osobą, mogą odkryć swoją traumę i nauczyć się odbudowywać swój zasób emocji.
Źródło: rawpixel.com
Ponieważ jednostka nie ma dostępu do represjonowanych materiałów, poszukiwanie pomocy u licencjonowanego specjalisty zdrowia psychicznego jest prawdopodobnie najlepszym sposobem podejścia do represji. Freud sam był skupiony na wprowadzaniu tych nieświadomych impulsów do świadomości, aby można było świadomie sobie z nimi poradzić.
Psychoterapia i inne podejścia terapeutyczne mogą być skutecznym sposobem leczenia represji i mają na celu stopniowe odkrywanie wypartych myśli, lęków i wspomnień z powrotem na powierzchnię świadomości. Mogą to zrobić, badając represje w snach poszkodowanych. Skuteczna terapia zmniejszy uczucie lęku związane z wypartą pamięcią lub impulsem i pomoże represorowi doświadczyć złości lub smutku, którego potrzebują, aby przetworzyć incydent.
Na wynos
Chociaż ma pewne negatywne skutki, represja nie jest „zła” - jest po prostu techniką radzenia sobie, której celem jest pomoc jednostce w przetrwaniu traumy lub zagrożenia. Jeśli jednak dana osoba identyfikuje się z efektami represji powyżej i doświadcza wyniszczającego lęku, zachowań i problemów fizjologicznych, warto zwrócić się o pomoc do psychologa, który może pomóc jej złagodzić stres i zrobić pierwszy krok w kierunku zmiany.
